karaś pospolity

Ciało karasia pospolitego jest bocznie spłaszczone, zazwyczaj silnie wygrzbiecone. Jego grubość ciała (laco) stanowi najczęściej 31,5-44,5% wysokości ciała (Sl,H), która przy przeciętnych warunkach pokarmowych mieści się w długości ciała (Sl:H) 1,8-2,2 razy (43-56% S/). Spotyka się jednak osobniki o mniejszym wygrzbieceniu. U ryb zaliczanych do formy humilis stosunek długości ciała do wysokości (Sl:H) waha się od 2,4 do 3,0. Na terenie Niemiec najmniejsza wysokość ciała (h) stanowiła 24,5% długości (S f), a największa (H) 55,9% (Libosvarsky 1964), zaś średnie wartości dla poszczególnych populacji wahały się od 36,2 do 51,4%. Banarescu (1964) podał, że stosunek ten u formy humilin zawarty jest w granicach 30,3-36,0%. Linia naboczna zbliżona jest kształtem do prostej, a często zwłaszcza u formy humilis - nie dochodzi do końca ciała lub jest przerywana. Głowa karasia nie jest duża, a jej długość Ic stanowi 24,3-31,0% długości ciała. Szerokość głowy mieści się w długości około 3 razy. Szczęka dolna jest najczęściej ostro skierowana ku górze, a otwór gębowy usytuowany na końcu głowy. Długość pyska (prO) stanowi 24,0-32,6% długości głowy. Wąsików brak. Średnica (O) oka zajmuje 18,4-26,0% długości głowy. Krótka płetwa ogonowa w sposób liniowy (naturalny) przedłuża ciało. Jest, podobnie jak pozostałe płetwy, zaokrąglona na końcach. Stanowi przeciętnie (IC) 15,7-21,4%, a minimalnie 15,0-19,1% długości ciała.
Ubarwienie
Ciało karasia pospolitego posiada kolor złoto-miedziany. Na grzbiecie jest ciemniejsze. Brzuch jest jasnozłoty. Karaś określany jako forma humilis posiada często ubarwienie ciemnoczerwone. U podstawy płetwy ogonowej przez całe życie występują ciemne plamy. Płetwy zwłaszcza grzbietowa i ogonowa, posiadają odcień czerwony. Intensywność barw ulega zmianom w zależności od zmian warunków środowiska.
Pokarm 
Karaś pospolity jest rybą wszystkożerną (Uspenskaja 1953), którą Zawisza i Ciepielewski (1973) zakwalifikowali do bentosożerców. Skład jego pokarmu zmienia się jednak wraz ze wzrostem oraz uwarunkowaniami sezonowymi. W przewodach pokarmowych młodych ryb w pokarmie dominują wrotki i skorupiaki planktonowe. Plankton może być jednak również zjadany przez starsze ryby. Niektóre z nich w lecie stają się nawet typowymi planktonofagami (Novosel'ceva i Novose'cev 1972). Główną rolę w pokarmie odgrywają wioślarki Daphnia cristata - 42,3%, Chydorm sphaericus - 12,1%, Bosmina longiroslris 4,5%, Leptodora kindti - 5,0%. Cychpidae stanowią 14,2%. bentos 20,5% masy. w tym Nematodae - 10.8, Chironomidae -7,6 i Ostracoda l ,4%. W przewodach niektórych ryb 75% masy pokarmu zajmowały sinice. Osobniki starsze odżywiają się głównie larwami takich owadów, jak ochotki i jętki oraz mięczaki. Obok pokarmu zwierzęcego karaś pospolity spożywa na ogół znaczną ilość roślin wraz ze znajdującą się na nich fauną naroślinną. Udział roślin w pokarmie wzrasta wraz z wielkością ryb (Paszkowski i in. 1989). W przewodach starszych osobników występuje również delrytus oraz młode ryby różnych gatunków. W okresie zimy karaś pospolity prawie nie pobiera pokarmu. Najbardziej intensywnie żeruje w miesiącach letnich (VI VIII), odżywiając się niemal przez całą dobę. Wówczas pokarm jest najbardziej urozmaicony. Na wiosnę i w jesieni przeważają w nim organizmy zwierzęce. Szlauer (1971) podała, że karaś pospolity najbardziej efektywnie wyjada je w nocy. Są to przede wszystkim wioślarki oraz larwy jętek i wodopójki.
Wzrost
Tempo wzrostu karasia pospolitego jest silnie zróżnicowane. Wiąże się to zarówno z warunkami środowiska, jak i liczebnością ryb (Nikolskij 1963). Stwierdzono, że w zbiornikach o mniejszym zagęszczeniu ryb karasie rosną szybciej (Hamrin 1979; Holopainen i Pitkanen 1985). Danych obrazujących tempo przyrastania jest stosunkowo duża. Można na ich podstawie stwierdzić, że ryba ta rośnie stosunkowo wolno. W wieku 4 lat w warunkach naturalnych w Polsce ma długość mieszczącą się w zakresie 6,4-15,1 cm i masę 9-150 g. W stawach, gdzie zagęszczenie ryb, a tym samym konkurencja pokarmowa są na ogól mniejsze niż w zbiornikach naturalnych, karaś osiąga w tym samym wieku od 15,5 do 25,8 cm (Sl) i masę od 320 do 402 g. W warunkach Europy Środkowej osobniki o długości większej od 30 cm i masie l kg spotyka się bardzo rzadko. W jeziorze Skopy w dziesiątym roku życia karaś osiągał długość 11 cm (Białokoz 1977), a w jeziorze Przerwanki rozmiar taki miał już w trzecim roku życia. Znany jest powszechnie fakt szybszego wzrostu karasia pospolitego w rejonach o wyższej temperaturze. Na północnej granicy występowania rośnie on dużo wolniej (Silin 1983). Karłowata forma karasia pospolitego charakteryzuje się zdecydowanie mniejszymi przyrostami. Białokoz (1977) wskazał, że w wieku 6 lat osiągał on długość 8,1 cm Sl 1 maksymalną masę 16 g (tab. 49). W zbiorniku o charakterze bagiennym usytuowanym w okolicy Olsztyna w wieku 7 lat osobniki należące do tej formy miały długość 8,6-8,8 cm (.S'/) (Szczerbowski i in. 1997).http://rybeczki.webpark.pl/ryby_polskie26.html